Bronisław Teodor Emil Czyżek, urodzony 7 lipca 1886 roku w Krynicy, to postać związana z wojskiem, w szczególności z saperami Wojska Polskiego. Jako major, z pewnością odegrał ważną rolę w historii polskiego wojska, choć szczegóły jego życia pozostają niejasne, gdyż data jego śmierci nie jest znana.
Życiorys
Bronisław Teodor Emil Czyżek przyszedł na świat 7 lipca 1886 roku w Krynicy, w regionie Królestwa Galicji i Lodomerii, należącym do powiatu nowosądeckiego. Pochodził z rodziny Alojzego. W trakcie swojej służby w c. i k. armii, piął się po szczeblach kariery wojskowej, zdobywając kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Awansował na: chorążego (1 stycznia 1913), podporucznika (1 marca 1915) oraz porucznika (1 listopada 1916).
W latach 1913–1917 pełnił służbę w batalionie saperów nr 2, a później w batalionie saperów nr 4. W marcu 1915 roku, jako oficer c. i k. armii, prowadził wykłady dotyczące fortyfikacji polowej i minerstwa dla saperów I Brygady Legionów, co podkreślało jego doświadczenie i wiedzę w dziedzinie inżynierii wojskowej.
Następnie, w okresie od 1918 do 1923 roku, pracował w 5 pułku saperów. Rozpoczął na stanowisku w kompanii zapasowej saperów nr 5, która później przekształciła się w 5 zapasowy batalion saperów w Krakowie. Wkrótce potem objął dowództwo XXIII batalionu saperów. 9 września 1920 roku został zatwierdzony do stopnia kapitana, w Korpusie Inżynierii i Saperów, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Następnie 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora, posiadając starszeństwo od 1 czerwca 1919 roku oraz zajmując 77. lokatę w korpusie oficerów inżynierii i saperów.
W styczniu 1924 roku, został przydzielony do Okręgowej Składnicy Inżynieryjnej Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V na stanowisko kierownika, pozostając jednocześnie oficerem nadetatowym 5 pułku saperów. Do 1928 roku pełnił obowiązki w 5 Okręgowym Szefostwie Saperów z siedzibą w Krakowie. 1 lipca 1929 roku został przeniesiony do 6 Dywizji Piechoty, obejmując stanowisko szefa saperów.
W roku 1934, jako oficer w stanie spoczynku, znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie Miasto, a także posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”, co świadczyło o jego wciąż aktywnej roli w wojsku, pomimo przejścia na emeryturę.
Ordery i odznaczenia
Bronisław Teodor Emil Czyżek był odznaczonym bohaterem, którego osiągnięcia zostały docenione poprzez liczne nagrody i odznaczenia. Poniżej przedstawiamy jego medalowe wyróżnienia:
- Krzyż Walecznych, przyznany w 1922 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 10 listopada 1928 roku,
- Medal Niepodległości, nadany 19 grudnia 1933 roku,
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy, przyznany przez Austro-Węgry.
Przypisy
- M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 350, 945.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 201.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 232, sprostowano imię z „Bolesław” na „Bronisław”.
- Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 582, 592.
- Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 806, 829.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 35.
- Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 230.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 704.
- Spis oficerów 1921 ↓, s. 341, 592.
- Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 882, 906.
- Jednodniówka 1925 ↓, s. 27.
- Jednodniówka 1925 ↓, s. 16.
- Żmigrodzki 1935 ↓, s. 75.
- Ranglisten 1918 ↓, s. 1414.
- Ranglisten 1917 ↓, s. 169, 1142.
- Ranglisten 1916 ↓, s. 182, 838.
- Schematismus 1914 ↓, s. 369, 939.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 22 września 1920 roku, s. 893.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Karol Mika | Adam Nowotny-Lachowicki-CzechowiczOceń: Bronisław Teodor Emil Czyżek